Бірінші ойға келетін ой: «Бұл – жалған»! Содан кейін сандырақ, соққы пайда болады және бір нәрсе айтуға, жасауға, назар аударуға үлгермегендіктен кінә, өкініш, қайғы сезімін тудырады. Содан кейін – сағыныш және уақытты бұруға дәрменсіз екеніңді түсіну.
Біз басқара алмайтын нәрсе бар. Өмір мен өлім жақын. Біз өлімді басқара алмаймыз, сондықтан қиын болса да, берілген қиындықты қабылдап, ары қарай өмір сүру керек.
Жақын адамыңнан айырылу, сені депрессия және бұрыс қылықтарға әкелмеу үшін, өзіңе көмектес. Ең алдымен, ойлан: кеткен адам саған бақыт тіледі және ең алдымен, өзіңді шегіне жеткізгеніңді мақұлдамас еді.
Жылаңыз, ол туралы сөйлесіңіз: жарқын естеліктер тыныштық әкеледі, өзіңізді жаппаңыз, қымбатты адамды білетін адамдармен сөйлесіңіз.
Әр адам жақын адамның өлімін әртүрлі жолмен сезінеді. Ішкі ауырсынуды ұмытып кету үшін сыртқы әлемге ауысуға тырысыңыз. Сізге пайдалы ләззат әкелетін нәрсені жасаңыз, ал кішкентай қуаныштар сіздің қалпына келуіңіздің бастауы болады. Мысалы, бөлмедегі жағдайды өзгертіңіз немесе тұсқағазды қайта жабыстыруды сұраңыз.
Ерікті бол, көмекке мұқтаж адамдарды тап және игі іске өз үлесіңді қос. Өзгелердің мәселелерімен айналыса отырып, сен өзіңнен алшақтап, бағдарламаны «қайта жүктеуді» бастайсың.
Жақындарыңа, мектеп психологына, біздің сайтқа қолдау сұрау үшін жүгін-саған көмек көрсетуге рұқсат ет.
